Η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για τα εκαίνια του πάρκινγκ στο παλιό δημαρχείο του Βύρωνα ...

ΕΝΑ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΤΕΙΑ...

Το κυκλοφοριακό και το ζήτημα της στάθμευσης είναι πολύ κεντρικά προβλήματα που δεν λύνονται με διαχειριστικές λογικές του στυλ «υπάρχει κυκλοφοριακή συμφόρηση;=>φτιάχνουμε νέους αυτοκινητόδρομους» ή «υπάρχει ανάγκη για στάθμευση;=>φτιάχνουμε υπέργεια πάρκινγκ». Τέτοιες πολιτικές δεν λύνουν αλλά διαιωνίζουν το πρόβλημα. Περισσότεροι δρόμοι θα φέρουν περισσότερες μετακινήσεις που με τη σειρά τους θα φέρουν περισσότερα αυτοκίνητα που κι αυτά θα πρέπει να τα παρκάρουμε σε περισσότερα πολυώροφα πάρκινγκ. Και φτου κι απ’ την αρχή... Η ζωή μας όμως σε αυτήν την πόλη δεν μπορεί να χωρέσει άλλο τσιμέντο και άσφαλτο!
Σε σχέση με το επίμαχο θέμα, η αρχική απόφαση από το δημοτικό συμβούλιο για υπόγειο χώρο στάθμευσης και υπέργεια πλατεία στο χώρο ήταν μια λύση που θα αντιμετώπιζε βιώσιμα το πρόβλημα και θα παρείχε καλύτερη ποιότητα ζωής στη συνοικία. Η κατοπινή παράτυπη απόφαση για εξαώροφο υπέργειο πάρκινγκ, επομένως, μας βρήκε αντίθετους από την αρχή και αγωνιστήκαμε με κάθε τρόπο να την αποτρέψουμε. Μαζί με άλλους πολίτες, συλλογικότητες και δημοτικές παρατάξεις υποστηρίξαμε ότι το υπέργειο πάρκινγκ ήταν παράνομο, αντιπεριβαλλοντικό και, εντέλει, κοινωνικά μη ωφέλιμο.
Πολύ σύντομα, θυμίζουμε ότι τον Ιούνιο του 2007 απελευθερώσαμε το χώρο που κρατήθηκε επί δίμηνο ανοιχτός στους πολίτες με εκδηλώσεις και συζητήσεις. Αναδείξαμε τις μη σύννομες και φωτογραφικές διαδικασίες που ανέτρεψαν για κερδοσκοπικούς λόγους την αρχική απόφαση περί υπόγειου πάρκινγκ και υπέργειας πλατείας σε εξαώροφο υπέργειο πάρκινγκ. Προσφύγαμε το Δεκέμβρη του 2007 στο ΣτΕ, πετύχαμε, το Φεβρουάριο του 2008 προσωρινή διαταγή αναστολής των έργων και τον Ιούλιο του 2008 τη διακοπή των οικοδομικών εργασιών.
Δυστυχώς όμως, με νομικίστικα τερτίπια και την ομολογουμένως αποτελεσματική επικοινωνιακή λάσπη της δημοτικής αρχής, δεν εξετάστηκε η ουσία του ζητήματος ούτε από τα δικαστήρια (η υπόθεση μάλιστα δεν έχει τελεσιδικήσει!) ούτε από τους συμπολίτες μας. Οδηγηθήκαμε έτσι στη φιέστα των εγκαινίων ενός εκτρώματος φιλικού για το περιβάλλον μόνο ως προς το χρώμα (πράσινο γαρ!) που επιπλέον ονομάζεται, σχεδόν ειρωνικά, «δημοτικό» αφού όλοι γνωρίζουν ότι τα κέρδη του κατά 95% θα περιέρχονται στην ιδιωτική εταιρία που το κατασκεύασε και θα το εκμεταλλεύεται για 30 χρόνια. Εκεί ο δήμαρχος προσπαθούσε -ωρυόμενος πλην ματαίως- για ακόμα μια φορά, να πείσει για το «σύννομο» των διαδικασιών, την ιδιοτέλεια των αντιδρώντων και τις αγαθές προθέσεις του περί αναβάθμισης της ποιότητας ζωής στο κέντρο του Βύρωνα! Παρεμπιπτόντως, τι γύρευε στην ίδια φιέστα ο πρώην δήμαρχος που επί δημαρχίας του αποφασίστηκε η αγορά του χώρου για να φτιαχτεί πλατεία με υπόγειο πάρκινγκ και που όσο ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση έγινε η παράτυπη μετατροπή της σύμβασης, δίχως να περάσει από το δημοτικό συμβούλιο;
Όπως και να έχει πάντως, το εξαώροφο τέρας χτίστηκε. Παρόλ’ αυτά δεν είμαστε χαμένοι γιατί πιστεύουμε πως οι ενέργειές μας δεν απέβησαν μάταιες. Εδώ και καιρό, κάθε παρόμοια, απ’ όπου και αν προέρχεται, κοντόφθαλμη απόπειρα που στρέφεται κατά των δημόσιων ελεύθερων χώρων, δεν μένει αναπάντητη από τους κατοίκους αυτής της πόλης. Σταδιακά, οι πολίτες ευαισθητοποιούνται όλο και εντονότερα σε ζητήματα ποιότητας αστικού χώρου και φυσικού περιβάλλοντος και αρνούνται όλο και πιο δυναμικά κάθε υποβάθμισή τους. Όπως αναφέραμε και στην αρχή, οι βραχυπρόθεσμες, κερδοσκοπικές, περιβαλλοντοκτόνες λογικές δεν συνιστούν λύση αλλά αναπαραγωγή του προβλήματος. Αρχίζει ήδη και γίνεται όλο και πιο κατανοητό αυτό, όπως διαπιστώνουμε από τις εντεινόμενες αντιδράσεις στο μέγιστο ζήτημα των νέων αυτοκινητοδρόμων και του προεδρικού διατάγματος «προστασίας» του Υμηττού. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους όσοι τα σχεδίασαν, όσοι αποσκοπούν σε κέρδη από αυτά, όσοι τα υποστηρίζουν και όσοι καλούνται τώρα, με την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, να λάβουν τις κρίσιμες αποφάσεις υλοποίησης ή ανατροπής τους.